ΝΙΚΟΛΑ ΜΠΕΝΤΟΣ, ΝΤΟΡΙΑ ΤΙΛΙΕ (Ο Κύριος και η Κυρία Αντελμάν) | Αποκλειστική συνέντευξη στη Χριστίνα Μπίθα

Ο Βικτόρ και η Σάρα ερωτεύονται με πάθος κι ξεκινούν να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή μαζί. Άλλο το αν θα τα καταφέρουν. Αυτή η γλυκόπικρη, αυτοσαρκαστική ντραμεντί αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Νικολά Μπεντός - γιου του γνωστού Γάλλου comedien Γκι Μπεντός -, σε σενάριο του ίδιου και της συμπρωταγωνίστριας του, Ντόρια Τιλιέ (με την οποία είναι ζευγάρι και στη ζωή).

Στην τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσαν στη Χριστίνα Μπίθα, στο πλαίσιο του “Rendez-vous With French Cinema 2018” που διοργάνωσε η Unifrance στο Παρίσι στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, οι Μπεντός-Τιλιέ μιλάνε, με εμφανή χιουμοριστική διάθεση, για τη διαδικασία γραφής ενός τέτοιου σεναρίου, για τις επιρροές πάνω στο έργο τους, όπως οι ταινίες του Τζον Κασσαβέτη, αλλά και ο Πόλεμος των Ρόουζ, καθώς και για τι – περίπου - χρειάζεται ώστε να να καταφέρεις να μείνεις με κάποιον μια ολόκληρη ζωή.

Για την εμπειρία τού να γυρίζεις πρώτη φορά ταινία: Νικολά: Ήταν μια απόλυτα στρεσογόνα διαδικασία - είμαι σίγουρος ότι έχω χάσει κάμποσα χρόνια από τη ζωή μου. Α, και καπνίζεις ασύστολα. Από την άλλη, επειδή είμαι τύπος που βαριέται εύκολα, όλο αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτα, αφού δεν βαρέθηκα λεπτό.

Για το τι πρέπει να αποφύγεις όταν δουλεύεις μαζί με το έτερον ήμισυ: Νικολά: Βασικά, όλα τα κλισέ - προσπάθεια επιρροής του ενός πάνω στον άλλο, τσακωμοί κλπ -, αλλά στο τέλος δεν αποφεύγεις τίποτα, ειδικά αν προϋπήρχαν κάποια προβλήματα μεταξύ σας. Από την άλλη, αν επιβιώσεις, δένεσαι πιο ουσιαστικά μαζί του.

Για το σενάριο: Νικολά: Ναι, ήταν λίγο αυτοβιογραφικό, αφού κι εγώ είμαι συγγραφέας. Η ανασφάλεια, η παράνοια, όλα αυτά μού είναι οικεία. Εγώ προσωπικά υποφέρω απίστευτα με μια κακή κριτική, μ' ένα άσχημο νέο. Ντόρια: Πήραμε κι αρκετά στοιχεία από ζευγάρια γύρω μας. Πραγματικά, υπάρχει άφθονο υλικό εκεί έξω.

Για το αν μπορεί κάποιος, σήμερα, να μείνει με το ίδιο πρόσωπο για όλη του τη ζωή. Ντόρια: Μπορεί, αλλά θέλει πολλή προσπάθεια. Και πολύ αλκοόλ. Επίσης, αν είναι κι οι δυο άρρωστοι, είναι πιο εύκολο, γιατί ο ένας φροντίζει τον άλλο. Εντάξει, βοηθάει και η σοφία, που έρχεται όμως με τον χρόνο.

Για το πώς είναι να γερνάς (στο πλατό): Ντόρια: Βγήκε πολύ ωραίο το μακιγιάζ. Με “είδα” στα εβδομήντα μου και είπα στον εαυτό μου “μια χαρά θα είσαι!”. Νικολά: Εγώ, το αντίθετο. Η όλη εμφάνιση μου σαν ηλικιωμένου ήταν στενάχωρη. Ίσως γιατί έμοιαζα πια στον μπαμπά μου.

Για τη φράση που αποδίδει μια χαρά το ύφος της ταινίας: “Το χιούμορ είναι η ευγενική πλευρά της απόγνωσης”. Στη Γαλλία τη χρησιμοποιούμε συνέχεια, δεν γνωρίζω αν αυτό ισχύει και αλλού.