Κάννες, Τρίτη μέρα

Cherchez la femme:
“Πολύ σπάνια θα δεις στη μεγάλη οθόνη γυναίκες ν' απατούν τους άνδρες τους. Το θέαμα μιας γυναίκας που έχει το δικαίωμα ν' αποτυγχάνει, on screen, είναι κάτι που οι παραγωγοί, σε διάφορες ταινίες που έχω παίξει, μου έχουν πει πως δεν αρέσει στο κοινό”, ήταν μία από τις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις που η Κάρι Μάλιγκαν, πρωταγωνίστρια του Wildlife του Πολ Ντάνο, έκανε κατά τη διάρκεια του καθιερωμένου event 'Women In MotionTalks', όπου φέτος ήταν μία από τις προσκεκλημένες. Σε μια συζήτηση που κράτησε για κάτι παραπάνω από δυο ώρες, η Μάλιγκαν αναφέρθηκε σε, τι άλλο, τον σεξισμό στην κινηματογραφική βιομηχανία και στα κινήματα Time's Up, #Me Too, τα οποία, όπως είπε, “σίγουρα βοηθάνε, αλλά δεν πρέπει να μένουμε μόνο στα λόγια. Να γίνονται και πράξη όταν μπαίνουν στη μέση και οι μισθοί.” Πιστή σ' αυτό το κλίμα, η Πενέλοπε Κρουζ δήλωσε πως πληρώθηκε τα ίδια ακριβώς χρήματα μ' εκείνα που έλαβε ο σύζυγός της, Χαβιέρ Μπαρδέμ, για να παίξουν στο Everybody Knows. Μετά, δε, το παράδειγμα της Berlinale, από φέτος θα υπάρχει κι εδώ, σε συνεργασία με τη γαλλική κυβέρνηση και για ολόκληρη τη διάρκεια του φεστιβάλ, ειδική τηλεφωνική γραμμή για θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Για τη θέση της γυναίκας, αλλά αυτή τη φορά σαν κυρίαρχης φιγούρας, μίλησε και ο σκηνοθέτης Ράιαν Κούγκλερ, στο πρώτο masterclass των φετινών Καννών 'Rendez-Vous With” (ακολουθούν σε λίγες μέρες κι εκείνα των Κρίστοφερ Νόλαν, Τζον Τραβόλτα, Γκάρι Όλντμαν), με αφορμή τον Black Panther του.

Ψυχρός Πόλεμος:
Η τρίτη μέρα έκλεισε ιδανικά με την επίσημη πρεμιέρα του πολυαναμενόμενου Cold War, που ο Πάβελ Παβλικόφκσι σκηνοθέτησε μετά την Ida (επίσης μαυρόασπρο). Ελλείψει και μεγάλων σταρ φέτος στην Κρουαζέτ – είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που τα μέλη της  Κριτικής Επιτροπής είναι πιο διάσημα από τους διαγωνιζόμενους -, ο Πολωνός σκηνοθέτης επευφημήθηκε γι' αρκετή ώρα κατά την είσοδο του σ' ένα κατάμεστο Grand Palias Lumiere, και στ' οποίο συνοδευόταν από το βασικό του καστ. Η ταινία είναι μία, θα λέγαμε, ελεύθερη, α-λα Παβλικόφκσι βερσιόν του Ρωμαίος και Ιουλιέτα, όπου εδω τη θέση των Μοντέκκων και Καπουλέτων παίρνουν οι ψυχροπολεμικές συνθήκες στην Ευρώπη, λίγα χρόνια μετα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε μια διαρκή εναλλαγή της κάμερας, παρακολουθούμε ένα ερωτευμένο ζευγάρι, τον Βίκτορ (Tomasz Kot) και τη Ζούλα (Joanna Kulig), και τις περιπέτειες τους που εκτυλίσσονται σε μια χρονική διάρκεια περίπου δεκαπέντε χρόνων, σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, από τη Βαρσοβία μέχρι το Παρίσι και vice versa - μέχρι το αναπόφευκτο τέλος. Καταπληκτική εικόνα από τον υποψήφιο για Όσκαρ διευθυντή φωτογραφίας Λούκας Τζαλ, χορογραφίες οργανικά δεμένες με την πλοκή κι ένα σάουντρακ εξίσου αξέχαστο μ' εκείνο του Ida. Το Cold War δεν είναι το Ida.  Είναι όμως σίγουρα ο πρώτος σοβαρός διεκδικητής του Χρυσού Φοίνικα, απόδειξη και το παρατεταμένο χειροκρότημα αμέσως μετά τέλος της προβολής στον σκηνοθέτη και την ομάδα του, ενώ η Τζούλιαν Μουρ, που καθόταν ακριβώς μπροστά του, δεν έπαυε να του σφίγγει το χέρι. Όσον αφορά στο πλήρες απαγορευτικό των selfies, που τέθηκε σ' εφαρμογή από φέτος: όχι μόνο selfie δεν μπορείς να τραβήξεις στα Σκαλοπάτια, αλλά ούτε καν τα Σκαλοπάτια, αφού, ευγενικοί αλλά αποφασισμένοι ταξιθέτες απαγορεύουν οποιαδήποτε σωματική επαφή με το κινητό σου μέχρι να μπεις στην αίθουσα.