Θεσσαλονίκη, 2η Μέρα

Summertime

Θεσσαλονίκη συν φεστιβάλ σημαίνει πριν απ' όλα, και κάθε φορά, την πρώτη σου βόλτα στις Αποθήκες στο Λιμάνι, όπου έχεις το εκπληκτικό προνόμιο του να μπαίνεις σε μια σκοτεινή αίθουσα για μια ταινία και, αμέσως μόλις βγαίνεις, ν' αντικρίζεις τη θάλασσα στα πέντε μέτρα (κάτι που συμβαίνει σε λίγα φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο). Αν είσαι δε και πιο τυχερός, θα έχει και ζέστη, και ήλιο... Χμ. Φέτος, εδώ έχει 25 βαθμούς Κελσίου, ιδανική θερμοκρασία για να πας για βουτιές στη Χαλκιδική - όπως εύστοχα σχολίασε μια συνάδελφος -, αλλά όχι για να συνωστίζεσαι σε κλειστούς χώρους, ή ακόμα και σε ανοιχτούς, αφού στη Θεσσαλονίκη γίνεται το αδιαχώρητο παντού, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Having said that, το πρόγραμμα είναι τόσο πλούσιο φέτος που αφήνεις σε δεύτερη μοίρα την αφόρητη πολλές φορές ζέστη κι απλά προσπαθείς να προλάβεις όσο πιο πολλές προβολές γίνεται μέσα στη μέρα.

Οι βάρβαροι ξανάρχονται

Μία πιο τις ενδιαφέρουσες χθεσινές δημοσιογραφικές προβολές έγινε για τη ρουμάνικη Αδιαφορώ Αν Καταγραφούμε στην Ιστορία Ως Βάρβαροι του Ράντου Τζούντε, στο Τμήμα Ματιές στα Βαλκάνια. Ο τίτλος, αλλά και το θέμα αυτής της πικρής κωμωδίας  - Κρυστάλλινη Σφαίρα στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και επίσημη πρόταση της Ρουμανίας για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας -, που εντυπωσιάζει με την ανεπιτήδευτη, ήμι-ντοκιμενταρίστικη σκηνοθετική γραφή της, αναφέρεται στις λέξεις που ακούστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο της Ρουμανίας το καλοκαίρι του 1941, σηματοδοτώντας έτσι την αρχή της εθνοκάθαρσης εναντίον των Εβραίων και των Ρομά στο Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και που ο Τζούντε χρησιμοποιεί για να καταθέσει το δικό του, απαισιόδοξο, σχόλιο για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα του.

Έχει μεγάλη διάρκεια

Χθες ξεκίνησε και το μεγάλο αφιέρωμα – πρώτη φορά που επιχειρείται, τόσο εκτενώς, ένα τέτοιο αφιέρωμα από επίσημο οργανισμό – στο ελληνικό Queer Σινεμά, με την προβολή της ταινίας Μετέωρο και Σκιά (1985) του Τάκη Σπετσιώτη. Επίσης, χθες ξεκίνησε και η ταινία La Flor του Μαριάνο Γινάς, με το “ξεκίνησε” να είναι η σωστή λέξη εδώ, αφού το La Flor, αποτελούμενο από έξι ανεξάρτητες διαδοχικές ιστορίες – την πλοκή των οποίων είναι μάλλον αδύνατο να περιγράψεις -, και που συνδέονται μέσω τεσσάρων κοινών ηθοποιών, των Πίλαρ Γκαμπόα, Ελίζα Καρικάχο, Λάουρα Παρέδες και Βαλέρια Κορέα, έχει συνολική διάρκεια 14 ώρες και προβάλλεται σε διάφορα μέρη (και σε διάφορες μέρες).