Βερολίνο, 4η Μέρα

Οι shooting stars...

Μία από τις πιο αξιοζήλευτες θέσεις για έναν ανερχόμενο Ευρωπαίο ηθοποιό είναι εκείνη ανάμεσα σε άλλους ανερχόμενους – κι όλο αυτό να γίνεται επίσημο: Το ετήσιο εvent “Shooting Stars” (που είχε προωθήσει και την Κάρεϊ Μάλιγκαν, για παράδειγμα) παρουσιάζει στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους που έρχονται στο Βερολίνο από όλον τον κόσμο νέους ηθοποιούς, των οποίων η ερμηνεία ξεχώρισε την προηγούμενη χρονιά, και των οποίων η επιλογή γίνεται από ειδική επιτροπή. Φέτος, η παρουσίαση έγινε στο Audi Lounge του φεστιβάλ, ενώ οι επιλαχόντες, μεταξύ άλλων, ήταν: Η Μαρτίνα Αποστόλοβα από τη Ρουμανία (θεατρική ηθοποιός, που ο πρώτος της κινηματογραφικός ρόλος στο “Irina” της χάρισε και μια υποψηφιότητα για Ευρωπαία Ηθοποιό 2019), ο Μπάρτος Μπιελένια από την Πολωνία (ο πρωταγωνιστής της ταινίας “Corpus Christi”, φετινής υποψήφιας Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας στα Βραβεία Όσκαρ), η Βικτόρια Κάρμεν Σόνε από τη Δανία (αξέχαστη σαν θύμα-που-γίνεται-θύτης στο “Holiday”) και, last but not least, ο χορευτής, και τώρα και ηθοποιός Λίβαν Γκελμπακιάνι από τη Γεωργία (Υποψήφιος Ευρωπαίος Ηθοποιός 2019 για το “When We Danced”).

Και ο Πινόκιο

Και βέβαια προβλήθηκε εδώ και ο “Πινόκιο” (σαν Berlinale Special), αν και η ταινία του Ματέο Γκαρόνε με θέμα το αγαπημένο κλασσικό παραμύθι έχει βγει ήδη στις ιταλικές αίθουσες από τα περασμένα Χριστούγεννα. Με τον Ρομπέρτο Μπενίνι να δίνει συναισθηματικό βάθος στον χαρακτήρα του Τζεπέτο (σ.σ. ο Μπενίνι είχε γυρίσει παλιότερα και τη δική του κινηματογραφική βερσιόν του παραμυθιού, μάλλον αποτυχημένα), η πιο προσωπική ίσως ταινία του ανήσυχου Ιταλού δημιουργού των “Gomorra”, “Tale of Tales”, “Dogman” τού πήρε γύρω στα πέντε χρόνια για να την τελειώσει. Αν και λείπει από εδώ η “ψυχή” και η διάρκεια θα έπρεπε να είναι μικρότερη, ο Γκαρόνε ξέρει αν μη τι άλλο να δημιουργεί ατμόσφαιρα. Και, ναι, για μια ακόμα φορά η καλλιτεχνική διεύθυνση κόβει απλά την ανάσα.

Γερμανικοί μύθοι

Ο Κρίστιαν Πέτσολντ, συχνός επισκέπτης της Berlinale, επιστρέφει στο αγαπημένο του φεστιβάλ με την πρώτη ταινία μιας τριλογίας βασισμένης στους γερμανικούς μύθους και με πρωταγωνιστές, για δεύτερη συνεχόμενη φορά μετά το “Transit”, τους Πόλα Μπερ και Φραντζ Ρογκόφσκι. Η Μπερ είναι πολύ καλή στον ρόλο μιας ιστορικού στο Βερολίνο που όμως στην πραγματικότητα είναι η νύμφη μιας λίμνης και η οποία, εξαιτίας μιας αρχαίας κατάρας, θα πρέπει να σκοτώσει τον εραστή που την εγκατέλειψε και να ξαναγυρίσει στο νερό. Στο ενδιάμεσο όμως θα γνωρίσει τον πραγματικό έρωτα της ζωής της. Κι εδώ φαίνεται το ταλέντο του Πέτζολντ, το πώς κατάφερε να μην μετατρέψει ένα τέτοιο θέμα σε φολκλόρ ή σε μελόδραμα. Αντίθετα, το “Undine” είναι μια εκπληκτική ερωτική ιστορία, μια θαυμάσια, από όλες τις απόψεις, κινηματογραφική εμπειρία, και είναι πολύ πιθανό να φύγει από εδώ με ένα μεγάλο βραβείο.