ΜΑΤΙΕ ΑΜΑΛΡΙΚ (BARBARA) | Αποκλειστική συνέντευξη στη Χριστίνα Μπίθα

Ο Ματιέ Αμαλρίκ μάλλον δεν χρειάζεται συστάσεις. Γνωστός από τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους σε ταινίες όπως «Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα», «Quantum of Solace», αλλά και σαν σκηνοθετης («Τουρνέ στο Παρίσι», «Το Μπλε Δωμάτιο»), ο Γάλλος πολυσχιδής καλλιτέχνης καταπιάνεται εδώ με μια αντι-βιογραφία της θρυλικής τραγουδίστριας Barbara, ταινία που βραβεύτηκε με το Βραβείο Ποιητικής Αφήγησης στις Κάννες, και πιο πρόσφατα με δύο Βραβεία Σεζάρ, το ένα για τη σχεδόν βιωματική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, Ζαν Μπαλιμπάρ.

Στην τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε στη Χριστίνα Μπίθα, στο πλαίσιο του “Rendez-vous With French Cinema 2018” που διοργάνωσε η Unifrance στο Παρίσι στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, ο Αμαλρίκ μιλάει μεταξύ άλλων για το πώς μπορεί κάποιος να προσεγγίσει με διαφορετικό τρόπο μια βιογραφία, για το πόσο θαυμάζει τη μουσική της Barbara, καθώς και για το πόσο τυχερός ήταν που βρήκε στην πρωταγωνίστρια και μούσα του, Ζαν Μπαλιμπάρ, την ιδανική κινηματογραφική μετενσάρκωσή της.

Για την anti-biopic προσέγγιση: Έχοντας διάθεση πειραματισμού, προσπάθησα να διασκεδάσω λίγο με το είδος, έτσι δεν γύρισα κάτι αυτονόητο, δηλαδή ένα συνηθισμένο biopic. Το προσέγγισα λίγο, αν θέλετε, σαν να μπαίνω σε μια εκκλησία, όχι σαν θρησκευόμενος, αλλά σαν κάποιος που εξετάζει τις εικόνες με τον Χριστό από αισθητικής καθαρά άποψης, όχι μεταφυσικής. Το Barbara είναι βιογραφία, όσο βιογραφία ήταν και “Ο Πολίτης Κέιν” ή το “Last Days”.

Για τον αντισυμβατικό τρόπο κινηματογράφησης: Χρησιμοποίησα όλα τα μέσα και τις ευκολίες που προσφέρει το σινεμά για να γυρίσω την ταινία. Στόχος ήταν πρώτα απ' όλα ν' “ακούσω” την υπέροχη μουσική της Μπαρμπαρά, τη μελωδία των τραγουδιών της, να νιώσω την προσωπικότητά της. Και μπόρεσα να το κάνω, γιατί υπήρχε αυτή η οικειότητα με την πρωταγωνίστριά μου, Ζαν Μπαλιμπάρ (σ.σ. πρώην γυναίκα του), η οποία υπήρξε ένα “φάντασμα” της δικής μου ζωής, ένα φάντασμα μάλιστα με το οποίο δεν είχα συνεργαστεί εδώ και δεκαοκτώ χρόνια.

Για το μπλέξιμο ανάμεσα στους χαρακτήρες: Εδώ, η Ζαν παίζει μια ηθοποιό που πρέπει να υποδυθεί την Μπαρμπαρά. Και από κάποια στιγμή και μετά, δεν ξέρεις ακριβώς ποια είναι ποια.Τις προσέγγισα και τις δύο με μεγάλη αγάπη. Εξάλλου, αγαπώ γενικά πολύ τους ανθρώπους πάνω στη δουλειά τους, οποιαδήποτε δουλειά. Βρίσκω πως είναι πολύ γοητευτικοί, έτσι όπως ψάχνονται, όταν έχουν το κουράγιο ν' αφεθούν, να πάρουν ρίσκα, να δοκιμάσουν κάτι νέο. Εδώ, συγκεκριμένα, θαυμάζω απίστευτα το πώς αφηνόταν η Μπαρμπαρά στη μουσική, στη σεξουαλικότητα της μουσικής...

Για το ποιος διάλεξε ποιον: Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, με τη Ζαν αγγιζόμασταν με τα χέρια συνεχώς για να δούμε αν θα μας εμφανισθεί το πνεύμα της αληθινής Μπαρμπαρά. Δεν διάλεξα εγώ το θέμα μου. Άλλος ήθελε να τη γυρίσει, εδώ και οκτώ χρόνια, πάντα με τη Ζαν και τελικά ήταν η Μπαρμπαρά που διάλεξε εμένα. Αυτό τουλάχιστον πιστεύω!