ΒΕΡΟΛΙΝΟ, 8η Μέρα

Female power
Άλλο ένα “ιερό τέρας” του παγκόσμιου σινεμά, εκτός από τις Ανιές Βαρντά και την Κατρίν Ντενέβ, βρίσκεται εδώ στο Βερολίνο, αυτή τη φορά για να παραλάβει τιμητικό βραβείο: Η Σαρλότ Ράμπλινγκ, τακτική θαμώνας του φεστιβάλ – είχε λάβει την Αργυρή Άρκτο για το “45 Χρόνια” το 2015, ενώ είχε διατελέσει και Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής το 2006 – , μια ηθοποιός με πάνω από 100 ταινίες και θεατρικά στο ενεργητικό της, τιμήθηκε χθες με τιμητική Χρυσή Άρκτο από τον διευθυντή της Berlinale, Πίτερ Κόσλικ, για τη συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο, ενώ παράλληλα “τρέχει” ένα homage στο έργο της με special προβολές, όπως “Ο Θυρωρός της Νύχτας”, επίσης χθες, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου (sic). Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει, αλλά η Ράμπλινγκ, εβδομήντα τριών χρόνων πια, εξακολουθεί και μπαίνει σε μια αίθουσα και ξαφνικά σταματάνε να μιλάνε όλοι και την κοιτάζουν.

Εμείς, ο Ναπολέων
To “Mr Jones” της, μια κατασκοπική ιστορία γυρισμένη με arty ύφος (ό,τι και να σημαίνει αυτό), διαγωνίζεται για τη Χρυσή Αρκούδα, όμως αλλού έχει τον νου της η Ανιέσκα Χόλαντ:  Η γνωστή Πολωνέζα σκηνοθέτις, ακτιβίστρια, εξέχον μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, υποψήφια για Όσκαρ κλπ, με ενεργή παρουσία και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, όπου έχει σκηνοθετήσει επεισόδια για μερικές από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές των τελευταίων χρόνων (όπως το “The Wire” του HBO), ψάχνει χρηματοδότες, όπως δήλωσε στο πλαίσιο των Berlinale Co Pro Series 2019, για να κάνει πραγματικότητα τον Ναπολέοντα της. “Υπήρξαν αρκετές απόπειρες να γυριστούν ταινίες για τον Ναπολέοντα, αρχίζοντας από εκείνη του Στάνλει Κιούμπρικ (σ.σ. γυρίστηκε αρκετά πιο πριν, το 1927, ο “Ναπολέων” του Αμπέλ Γκανς), και τηλεοπτικές σειρές, αλλά χωρίς επιτυχία, οπότε νομίζω πως τώρα είναι καιρός”. Η Χόλαντ, που έχει στον νου της μια mini series οκτώ αυτοτελών επεισοδίων, θέλει να εστιάσει στον Ναπολέοντα σαν άντρα πρώτα, πριν από στρατηλάτη. “Δεν μ' ενδιαφέρει ένα πολιτικό δράμα. Θέλω να παρουσιάσω  όλες τις εκφάνσεις του χαρακτήρα αυτού του άντρα, που για άλλους ήταν ένας άγγελος και για άλλους ένας δολοφόνος”.

Η Ελίζα και η Μαρτσέλα
Η σκηνοθέτης Ιζαμπέλ Κοϊξέ πρέπει να έχει χάσει τον λογαριασμό για το πόσες φορές έχει παραστεί στο φεστιβάλ Βερολίνου. “Παιδί” του Πίτερ Κόσλικ, η Κοϊξέ συμμετέχει φέτος στο Διαγωνιστικό με το μάλλον άνευρο, αν και στηρίζεται σε μια αληθινή, συγκλονιστική ιστορία (δύο γυναίκες παντρεύονται το 1901, παριστάνοντας πως η μία από τις δυο τους είναι άντρας) “Elisa Y Marcela”, που είχε την παγκόσμια πρεμιέρα του χθες το βράδυ, με παρούσα την σκηνοθέτιδα και τις δυο απόλυτα φωτογενείς πρωταγωνίστριες της.