ΒΕΡΟΛΙΝΟ, 9η Μέρα

Αρίθα και ξερό ψωμί
Σε ένα σχεδόν άνευρο Διαγωνιστικό Τμήμα, φαίνεται πως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του 69ου κινηματογραφικού φεστιβάλ Βερολίνου είναι τα ντοκιμαντέρ του: “Όταν Ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες” της Μαριάννας Οικονόμου – σε συμπαραγωγή Cosmote TV -, “Varda Par Agnes”, μια τρυφερή, κατατοπιστική, και πάντα δοσμένη με χιούμορ, επισκόπηση της ζωής και του έργου της Ανιές Βαρντά από την ίδια, το ‘What She Said: The Art of Pauline Kael’ (που θα προβληθεί και στο επερχόμενο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης) του Ρομπ Κάρβερ, για την πιο σπουδαία ever κριτικό κινηματογράφου, Πολίν Καελ και, εχθές, το “Amazing Grace”: η μαγνητοσκοπημένη, από τον Σίντεϊ Πόλακ, και μονταρισμένη σχεδόν μισό αιώνα μετά, συναυλία που η μεγάλη Αρίθα Φράνκλιν έδωσε το 1971, σαν έναν φόρο τιμής στα γκόσπελ από τα οποία ξεκίνησε την καριέρα της, καθώς και στον πατέρα της, Αιδεσιμότατο Φράνκλιν, σε μια εκκλησία του Λος Άντζελες. Μια μουσική – αλλά και γεμάτη διαχρονικούς πολιτικούς και κοινωνικούς συμβολισμούς – εμπειρία, από τις λίγες που σε αγγίζουν τόσο βαθιά στο σινεμά.

Η κόρη της Τίλντα
Βρετανία, αρχές της δεκαετίας του '80. Η Τζούλι, μια νεαρή φοιτήτρια Κινηματογράφου, χρησιμοποιεί μια Super 8 κάμερα για να καταλάβει καλύτερα τον κόσμο. Μέχρι που ένας μεγαλύτερος της άντρας, ο Άντονι, εισβάλλει στη ζωή της και το μυστικό που κουβαλάει μαζί του, θ' αλλάξει τα πάντα... Το ημι-αυτοβιογραφικό φιλμ της Τζοάνα Χογκ βραβεύτηκε στο Σάντανς και σύστησε στο κοινό μια νεαρή ηθοποιό που θα ακούμε σίγουρα συχνά στο μέλλον, την Όνορ Σουίντον Μπερν – και, ναι, δεν είναι συνωνυμία, η Όνορ είναι η 22χρονη κόρη της Τίλντα Σουίντον, που στην ταινία παίζει τη μαμά της (αυτή είναι η δεύτερη φορά, η πρώτη ήταν στο “Είμαι Ο Έρωτας” του Λούκα Γκουανταντίνο το 2009), ενώ και ου δύο ήταν παρούσες – και σφιχταγκαλιασμένες – στην βερολινέζικη πρεμιέρα της ταινίας (Τμήμα Panorama). Σημειώστε δε πως ετοιμάζεται ήδη το “Souvenir 2”, με τον Ρόμπερτ Πάτινσον.

Συνώνυμα
Και, βέβαια, πλησιάζουμε στο τέλος της 69ης Berlinale: Χθες δόθηκαν και τα βραβεία  FIPRESCI της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Στο τμήμα Panorama βραβεύτηκε το “Dafne” του Φεντερίκο Μπόντι, με θέμα μια τριανταπεντάχρονη γυναίκα με σύνδρομο Down, ενώ στο Διαγωνιστικό το μάλλον χαοτικό – αλλά που γενικά άρεσε και κάτι μας λέει ότι πάει για ένα μεγάλο βραβείο – “Synonymes” του Ναντάβ Λαπίντ, με επίκεντρο έναν νεαρό Ισραηλινό που βρίσκεται ξαφνικά στο Παρίσι, μετά από μια απόφαση τελευταίας στιγμής, αποφασισμένος να ξεχάσει το παρελθόν, του, χωρίς χρήματα και χωρίς να μιλάει τη γλώσσα.