Μέρα 10η

Ήρθε στο Λίντο κι ο Μπραντ Πιτ, οπότε μπορώ να πω πλέον με σιγουριά πως το φετινό φεστιβάλ επανήλθε σε πλήρη ισχύ. Ο Πιτ έκανε μια εμφάνιση έκπληξη αργά το απόγευμα της Πέμπτης, για την πρεμιέρα του Blonde, στο οποίο είναι παραγωγός, κι ενώ δεν εμφανίστηκε στη Συνέντευξη Τύπου, όπου η Άνα ντε Άρμας απαντούσε στη μία ενθουσιώδη ερώτηση μετά την άλλη.

Το ότι η βιογραφία του Άντριου Ντόμινικ (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford) για τον βίο της Μέριλιν Μονρόε απέσπασε το μεγαλύτερο χειροκρότημα από το κοινό, δεν θα έπρεπε να προξενεί καμιά εντύπωση. Οι βιογραφίες, όταν είναι καλές, είναι ένα από τα προτιμητέα κινηματογραφικά genres. Ένα πρόσφατο παράδειγμα ήταν πάλι στη Βενετία, πέρυσι, με μια καταπληκτική Κρίστεν Στιούαρτ να μεταμορφώνεται στη Λαίδη Νταϊάνα στο υποτιμημένο Spencer του Πάμπλο Λαραϊν.

Η κουβανή ντε Άρμας (No Time to Die) - η καταγωγή της ήταν και η αιτία για πολλές αντιρρήσεις σχετικά με το καστ, αλά πραγματικά δεν υπάρχει καμιά κουβανική προφορά στην ταινία – μεταμορφώνεται στη Μέριλιν, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά. Είναι σαν να βλέπεις στην οθόνη όλα όσα έχεις διαβάσει όλα αυτά τα χρόνια για τα παιδικά τραύματα της Νόρμα Τζιν Μπέικερ, προτού εκεί γίνει το μεγαλύτερο σεξ σύμβολο όλων των εποχών, την αδυναμία της να γίνει μητέρα, καθώς και το να επικοινωνεί με τους γύρω της, το πόσο έξυπνη και μορφωμένη κατά βάση ήταν, την εκμετάλλευση της από όλο το Χόλιγουντ, καθώς και από τους άντρες της ζωής της (Τζο Ντι Μάτζιο, Άρθουρ Μίλερ, JFK), το τραγικό τέλος της. 

Ο Ντόμινικ έχει γυρίσει τις περισσότερες σκηνές με δεξιοτεχνία και δυνατούς συμβολισμούς (εκεί, για παράδειγμα, όπου τα φλας στο κόκκινο χαλί ακούγονται σαν όπλα). Κι ενώ ταινία περιστρέφεται γύρω από το αδιασάλευτο πλέον γεγονός πως η Μέριλιν ήταν μια από τις σπουδαιότερες αστέρες του κινηματογράφου, επειδή ήταν, σε κάποιο επίπεδο, και μια γνήσια  καλλιτέχνις, το μεγαλύτερο μέρος της διαδραματίζεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας - εκεί όπου σιγά σιγά αποκαλύπτεται σε όλες τις τραγικές του διαστάσεις το μυστήριο του τι σήμαινε Μέριλιν Μονρόε (ποια ήταν, ακριβώς, σαν προσωπικότητα και ως άνθρωπος, γιατί η ζωή της κατέληξε σε μια τραγωδία). 

Στα συν και οι ερμηνείες του Μπόμπι Κανάβαλε σαν Ντι Μάτζιο και του Έντριεν Μπρόντι (που ήταν επίσης παρών στο Λίντο), σαν Άρθουρ Μίλερ.