Κάννες, 9η Μέρα

Μέσα στο τρέξιμο, κάπου ξεχάστηκε πως οι Κάννες γιορτάζουν φέτος τα εβδομήντα πέντε τους χρόνια. Μας το θύμισε ο Τιερί Φρεμό με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, όταν κάλεσε πάνω στη σκηνή του Grand Théâtre Lumière δεκάδες αστέρες του γαλλικού και του παγκόσμιου σινεμά, γι' αυτά τα ξεχωριστά γενέθλια. Καταρχάς, τους ήδη καλεσμένους με ταινίες τους εδώ, όπως ο Μισέλ Χαζαναβίσιους, η Μπερενίς Μπεζό, η Μαριόν Κοτιγιάρ, ο Ζαν Ντιζαρντέν, ο Λουί Γκαρέλ, ο Βίγκο Μόρτενσεν και ο Μαντς Μίκελσεν (που έχει ένα... ραντεβού με το κοινό, στο πλαίσιο του προγράμματος “Rendez vous avec...”), αλλά και σύσσωμη η Κριτική Επιτροπή με τον Πρόεδρο Βενσάν Λιντόν. Ανάμεσα, τώρα, στους αστέρες που ταξίδεψαν στις Κάννες ειδικά γι' αυτήν την εκδήλωση βρίσκονταν η Σοφί Μαρσό, η Νταϊάν Κρούγκερ, ο Τζέικ Γκίλενχααλ και η αδερφή του, Μάγκι Γκίλενχααλ, ο Αλεξάντρ Ντεσπλά, ο JR και η Αγκάτ Ρουσέλ, η πρωταγωνίστρια του περσινού Χρυσού Φοίνικα, Titane. 
Και ήταν μαζί με όλους αυτούς, πάνω στη σκηνή που ο Λουί Γκαρέλ παρουσίασε στο κοινό την ταινία του L' Innocent (οι Γάλλοι cineastes πάντα έχουν την τιμητική τους εδώ), που προβλήθηκε εκτός Διαγωνιστικού Προγράμματος. Εκτός Διαγωνιστικού (“Cannes Premiere”) προβλήθηκε και το Dodo του Πάνου Κούτρα, με τους Τζώρτζη Παπαδόπουλο, Άκη Σακελλαρίου, Νατάσα Εξηνταβελόνη, Τζεφ Μοντάνα, Μαριέλα Σαββίδη, Σμαράγδα Καρύδη, Πολύδωρο Βογιατζή, Άγγελο Παπαδημητρίου κλπ.
Να σημειώσω επίσης πως, μέσα στο τρέξιμο, ξεχάστηκε σχεδόν εντελώς και ο Covid 19 (πραγματικά τώρα, αυτοί που φοράνε μάσκες μετριούνται σχεδόν στα δάχτυλα). Ή, τελοσπάντων, είναι παρωχημένος. Τώρα, αν δεν φαίνεσαι και πολύ καλά, σε ρωτάνε “μήπως έχεις ευλογιά (των πιθήκων)”; 
Μια ακόμα καλή ταινία είδα στο Διαγωνιστικό Τμήμα, από τον Ιταλό δημιουργό Μάριο Μαρτόνε (Capri-Revolution), το Nostalgia, μια ωδή του σκηνοθέτη προς τη γενέθλια όλη του, τη Νάπολη. Πρωταγωνιστεί ο πάντα εξαιρετικός Πιερφρανσέσκο Φαβίνο στον ρόλο του Φελίτσε, ενός περιπλανώμενου με ταραγμένο παρελθόν που επιστρέφει στην ιταλική πρωτεύουσα του εγκλήματος μετά από σαράντα χρόνια μακριά. Ο λόγος, η μητέρα του, που είναι στα τελευταία της. Πραγματικά εξαιρετική στον ρόλο η Αουρόρα Κουατρότσι (μια καλή επιλογή για βραβείο ερμηνείας) και οδυνηρά συγκινητική η σκηνή εκείνη όπου ο Φελίτσε κάνει μπάνιο στη μητέρα του, προσεκτικά, σαν να φοβάται μην τη σπάσει, με ένα λεπτό σφουγγάρι, παρά τις αρχικά έντονες διαμαρτυρίες της, καθώς το καθήκον της φροντίδας έχει μετατοπιστεί πλέον αμετάκλητα από τον γονέα στο παιδί.

Χριστίνα Μπίθα