Κάννες, Δεύτερη μέρα

The Insomniacs:
Οι Κάννες, κατά τη διάρκεια τουλάχιστον του φεστιβάλ, είναι μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Ούτε κι εμείς: Παρόλο που οι δημοσιογραφικές προβολές από φέτος έχουν μετατεθεί, από το πρωί, την ίδια ώρα με τις επίσημες πρεμιέρες, για προφανείς λόγους (ο Σον Πεν θα θυμάται μάλλον για όλη του τη ζωή το πώς οι κριτικοί κατακρεούργησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το Last Face, λίγες ώρες πριν εκείνος και η τότε σύντροφος του, Σαρλίζ Θερόν, ανεβούν το κόκκινο χαλί), αυτό δεν ισχύει για τις πρεμιέρες στις δέκα το βράδυ, τις οποίες πρέπει να δούμε το επόμενο πρωί - οπότε και πάλι πρέπει να ξυπνήσουμε τα ξημερώματα. Αν προσθέσουμε συνεντεύξεις, παράλληλες εκδηλώσεις κι ένα σωρό πάρτι (τη δεύτερη μέρα, μόνο, ήταν το opening members party στο American Pavillion, ένα coctail party κάποιου τηλεοπτικού καναλιού στην Annex Beach, το welcome party από τους διοργανωτές του φεστιβάλ στην πλαζ του Majestic κλπ), και μετά γράψιμο, δεν είναι καθόλου περίεργο που όλοι ήδη συμπεριφερόμαστε σαν ζόμπι στο 28 Days Later.  

Donpass:
Στις ταινίες τώρα: Ένα από τα πρώτα δυνατά φιλμ του φετινού προγράμματος, στο Τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, ήταν το Donpass του Ουκρανού Σεργκέι Λόζνιτσα (In the Fog), που σίγουρα δεν χαρίζεται όσον αφορά στα θέματα διαφθοράς, αμοραλισμού κι αναρχίας στη χώρα του. Η ταινία χωρίζεται σε 13 επεισόδια, που λαμβάνουν χώρα την περίοδο 2014-'15, κι έχουν σχέση με τις φονικές διαμάχες μεταξύ Ουκρανών εθνικιστών και φιλορώσων στο ανατολικό τμήμα. Το πρώτο και το τρίτο επεισόδιο συνδέονται με σοκαριστικό τρόπο και το φινάλε, σαν σκηνικό από ταινία (!), σ' αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Πήραμε συνέντευξη από τον σκηνοθέτη, που θα δημοσιευτεί όταν το Donpass βγει στις ελληνικές αίθουσες και στα κινηματογραφικά κανάλια της COSMOTE TV.
Σε πιο ανάλαφρο τόνο, το Yomeddine του A.B. Shawky, ο οποίος ευτύχησε να δει την παρθενική ταινία του να συμμετέχει απευθείας στο Διαγωνιστικό Τμήμα των Καννών, είναι ένα τρυφερό, αισιόδοξο road trip με ήρωες ένα λεπρό και ένα ορφανό αγόρι (ερασιτέχνες ηθοποιοί και οι δύο), ενώ στο Τμήμα Εβδομάδας Κριτικής έγινε το αδιαχώρητο για το Wildlife, ένα μεστό οικογενειακό δράμα με τους Κάρεϊ Μάλιγκαν-Τζέικ Γκίλενχαλ, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Πολ Ντάνο, που, με αφορμή ένα Q&A στο περίπτερο της Αμερικής, έδειξε πως διαθέτει και μια εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ.

Τι συζητιέται αυτή τη στιγμή στην Κρουαζέτ:
Η ολοένα και πιο bitter διαμάχη του Netflix με τις Κάννες (το κανάλι απέσυρε και τις πέντε ταινίες του λίγο πριν ανακοινωθεί το φετινό πρόγραμμα, μετά τις σαφείς, για μια ακόμα φορά, δηλώσεις του Τιερί Φρεμό ότι μια ταινία πρέπει να κυκλοφορήσει στις αίθουσες για να είναι στο Διαγωνιστικό Τμήμα. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή). Οι συνεχιζόμενες περιπέτειες της ταινίας του Τέρι Γκίλιαμ (Το The Man Who Killed Don Quixote, μετά από τη σημερινή απόφαση γαλλικού δικαστηρίου, ναι μεν μπορεί να παιχτεί στην τελετή λήξης του φεστιβάλ, παρά τα ασφαλιστικά μέτρα που είχε καταθέσει ο πρώην παραγωγός Πάουλο Μπράνκο, αλλά ήδη έχει χάσει σημαντικές αγορές, όπως η Κίνα), αλλά και του ίδιου προσωπικά (νοσηλεύτηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο στην Αγγλία λόγω ελαφρού εγκεφαλικού, αλλά ο εκπρόσωπος του δήλωσε πως θα παραστεί στην επίσημη παγκόσμια προβολή). Και οι απειλές του Πολάνσκι, μέσω δικηγόρου, πως θα μηνύσει την Αμερικάνικη Ακαδημία Τεχνών κι Επιστημών επειδή τον απέβαλε “παράνομα” από τους κόλπους της.