Κάννες, Πρώτη Μέρα

Τα σκαλιά αστράφτουν

“Οι Κάννες φέτος θα έχουν μία από τις πιο λαμπερές χρονιές τους”, δήλωσε ο Πρόεδρος  του φεστιβάλ Πιερ Λεσκίρ, λίγες ώρες προτού ξεκινήσει η επίσημη τελετή έναρξης στο Palais με τη ζόμπι παρωδία του Τζιμ Τζάρμους, “The Dead Don't Die”. Και μάλλον έχει δίκιο. Μετά από ένα μάλλον άνευρο, από πλευράς σταρ, περυσινό φεστιβάλ, οι εμφανίσεις στο κόκκινο χαλι και τα περίφημα marches ξεκίνησαν χθες με το dream-team της ταινίας,  Άνταμ Ντράιβερ, Κλοέ Σεβινί, Μπιλ Μάρεϊ, Τίλντα Σουίντον, Σελένα Γκόμεζ, ενώ τα φλας των φωτογράφων επικεντρώθηκαν, σε ισόποσες δόσεις, και στη φετινή Κριτική Επιτροπή του Διαγωνιστικού Τμήματος που περιλαμβάνει βέβαια και τον Γιώργο Λάνθιμο, που χαμογελούσε πανευτυχής.

Η επίσημη παρουσίαση των μελών της επιτροπής και του Πρόεδρου της, Αλεχάνδρο Γκονζάλες Ινιάρίτου, έγινε κατά τη διάρκεια της απονομής στο κατάμεστο Palais με παρουσιαστή, και αυτή τη χρονιά, τον εξαιρετικά δημοφιλή στο γαλλικό κοινό καλλιτέχνη Εντουάρ Μπερ που σατίρισε τους πάντες και τα πάντα, χωρίς ν' αφήσει βέβαια έξω και το Netflix (που βρίσκεται ακόμα σε διαμάχη με το φεστιβάλ, μην έχοντας, και φέτος, καμία ταινία στο Διαγωνιστικό).

Στο τελευταίο αναφέρθηκε νωρίτερα, το απόγευμα, στη Συνέντευξη Τύπου, κι ο Ινιάριτου, λέγοντας πως άλλο είναι να παρακολουθείς (“watch”) μια ταινία κι άλλο να τη βλέπεις (“see”), ενώ μίλησε και για το Τείχος που χτίζει ο Τραμπ στα σύνορα με το Μεξικό, καθώς και για τους πρόσφυγες (εξάλλου το VR του “Carne Y Arena” με αυτό το θέμα είχε παρουσιαστεί στις Κάννες δύο χρόνια πριν).

Η καρέκλα της Ανιές

Η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς: Όταν παίχτηκε μια σεκάνς από την τελευταία ταινία της Ανιές Βαρντά, “Οι Παραλίες της Ανιές”, ενώ πάνω στη σκηνή βρισκόταν μια άδεια καρέκλα σκηνοθέτη με το όνομά της. Ένας ακόμα φόρος τιμής του φεστιβάλ στην πρόσφατα αποβιώσασα πρωτοπόρο της Nouvelle Vague, μετά την επίσημη αφίσα να αποτυπώνει την ίδια στο γύρισμα της πρώτης της ταινίας. Ανάμεσα στο κοινό, και τα δύο της παιδιά, Ροζαλί Βαρντά και Μάθιου Ντεμί.

Η πιο glamorous: Όταν η εκθαμβωτική Βελγίδα τραγουδίστρια Angele έπαιξε στο πιάνο και τραγούδησε ένα κομμάτι από το “Cleo de 5 a 7”, πάλι της Βαρντά. Όταν οι Χαβιέρ Μπαρδέμ (που ήταν και πέρυσι εδώ με το “Everybody Knows”) και Σαρλότ Γκενσμπούρ κήρυξαν την έναρξη του φεστιβάλ.

Η πιο αστεία: Όταν κάποια στιγμή, κι αφού ο Ινιάριτου μιλούσε ατελείωτα, όπως φάνηκαν, λεπτά, και στα ισπανικά, η κάμερα έκανε ζουμ στον Μπιλ Μάρει που λαγοκοιμόταν.

Ο Τζάρμους για τον Τζάρμους

Ο Τζάρμους, από την άλλη, απογοήτευσε. Υπέγραψε μια αυτοαναφορική, βεβιασμένα αστεία ταινία, μια παρωδία ζόμπι με σκηνές που όλο και νομίζεις πως κάπου έχεις ξαναδεί (και έχεις). Το διαβρωτικό, υπόγειο χιούμορ του Αμερικανού δημιουργού έσωζε κάποιες στιγμές, όπως εκεί που δύο ζόμπι μυρίζουν καφέ και τρελαίνονται – τους υποδύονται η σκηνοθέτις και μόνιμη σύντροφος του Τζάρμους, Σάρα Ντράιβερ, και ο Ίγγι Ποπ, που όπως εύστοχα έγραψε κάποιος “ούτως ή άλλως μοιάζει πάντα με ζόμπι” - ή εκεί που βρίσκουν κινητά κι ασχολούνται με αυτά. Εντυπωσιακή, όπως πάντα, η Τίλντα Σουίντον, σαν Σκωτζέζα εξωγήινη, υπεύθυνη ενός γραφείου κηδειών και εξπέρ στη χρήση σπαθιών (!). Ο Πρόεδρος του φεστιβάλ αναφέρθηκε στην ταινία πριν την προβολή της – που βγήκε χθες ταυτόχρονα σε 600 αίθουσες στη Γαλλία -, λέγοντας πως “εκείνοι που αγαπάνε τα ζόμπι θα ικανοποιηθούν, οι υπόλοιποι θα ευχαριστηθούν και μόνο με αυτό το καστ”. Μάλλον μόνο με αυτό το καστ.