Κάννες, Τρίτη Μέρα

Rocket Man (I Think It’s Going To Be a Long, Long Time)

Ο Έλτον Τζον (ή, απλά, Bernie) εμπνεύστηκε στα 70'ς αυτό το τραγούδι-ύμνο στα διαστημικά ταξίδια, όταν νόμισε πως είδε κάτι παράξενο στον ουρανό (παρεμπιπτόντως, οι ιπτάμενοι δίσκοι και τα συναφή φαίνεται να είναι της μόδας φέτος στις Κάννες εντός οθόνης, όπως στα "The Dead Dont' t Die" και "Bacurau"). Και, βέβαια, είναι και ο τίτλος του  μιούζικαλ με θέμα την πρώιμη καριέρα του, “Rocketman”, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα χθες εδώ, με παρόντες τους πρωταγωνιστές Τάρον Έτζερτον και  Ρίτσαρντ Μάντεν, ενώ εμφάνιση έκπληξη (;) έκανε ο ίδιος ο Έλτον Τζον, μαζί με τον σύζυγό του, Ντέιβιντ Φέρνις.

Το – ακατάλληλο για κάτω των 18 - “Rocketman”, σκηνοθετημένο από τον Ντέξτερ Φλέτσερ (ο οποίος είχε διακόψει στη μέση τα γυρίσματα του “Rocketman” για να σώσει την παραγωγή του “Bohemian Rapsody”, όταν ο πρώτος σκηνοθέτης, Μπράιαν Σίνγκερ, απολύθηκε) φιλοδοξεί να γίνει το νέο “Bohemian Rapsody. ”Εθιστικό, “βρώμικο”, συγκινητικό και γεμάτο τα τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε, κατά πάσα πιθανότατα θα γίνει.

Κορίτσια

Κι ενώ οι διοργανωτές στέλνουν δελτία τύπου όπως “το Φεστιβάλ Καννών σε αριθμούς”, άλλοι ασχολούνται με την επιδημία ιλαράς που φαίνεται να έχει πλήξει διάφορες περιοχές της Γαλλίας και είτε εμβολιάστηκαν πριν έρθουν στη Γαλλική Ριβιέρα είτε ψάχνουν γιατρούς για να κάνουν το εμβόλιο εδώ.

Μιλώντας για  αριθμούς, στο φεστιβάλ Καννών αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο οι γυναικείες συμμετοχές, κάτι που επισήμανε το πρωί, στο Women in Motion Talk στο Majestic hotel με σπόνσορα την Kering, και η Ναντίν Λαμπακί, η Λιβανέζα σκηνοθέτης του υποψήφιου για ξενόγλωσσο Όσκαρ  “Capernaum” που βραβεύτηκε εδώ πέρυσι. Η Λαμπακί είναι η Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο Ένα Κάποιο Βλέμμα, με μέλη τους Μαρίνα Φόις, Νουρχάν Σεκερτζί Πορστ, Λισάντρο Αλόνσο και Λουκάς Ντοντ (που επίσης ήταν στο φεστιβάλ πέρυσι με το “Κορίτσι”).

Ο καιρός θα παρουσιάσει τοπικές βροχοπτώσεις

Η πρόγνωση του καιρού εδώ είναι το ίδιο απαραίτητη στα πηγαδάκια, όσο και το που θα βρεις καλή πίτσα. Κι ενώ το φεστιβάλ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς (ήλιος), τώρα έχει συννεφιά και κρύο. Τυπικές Κάννες, δηλαδή, για άλλη μια χρονιά.

Με την πρόγνωση του καιρού ή μάλλον για το τι σου φυλάει ο Ατλαντικός ωκεανός αν βγεις στ' ανοιχτά μόνο με μια πιρόγα προκειμένου να περάσεις απέναντι στην Ισπανία ασχολείται και το συναρπαστικό “Atlantique”, κάτι μεταξύ ρομαντικού έπους και ιστορίας φαντασμάτων που διαδραματίζεται στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Η ηθοποιός Ματί Ντιοπ σκηνοθετεί για πρώτη φορά, κι όχι μόνο βρέθηκε στο Διαγωνιστικό, αλλά είναι και η πρώτη μαύρη γυναίκα σκηνοθέτης υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα!

Στο Τμήμα, τώρα, Ένα Κάποιο Βλέμμα προβλήθηκε το εξαιρετικό animation “Τα Χελιδόνια της Καμπούλ”  με θέμα τη βία, ψυχολογική και σωματική, που υφίστανται οι γυναίκες στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν.

Αλλά η πρώτη μεγάλη ταινία του 72ου κινηματογραφικού φεστιβάλ Καννών είναι αναμφίβολα το “Sorry We Missed You' του Κεν Λόουτς. Ο Λόουτς επιστρέφει στις Κάννες μετά τον θρίαμβο του “I, Daniel Blake” και στα 82 του χρόνια σκηνοθετεί με απόλυτη διαύγεια και αυτοπεποίθηση ένα ακόμα κοινωνικό βρετανικό δράμα, με επίκεντρο μια οικογένεια που προσπαθεί να επιβιώσει απέναντι στους ανάλγητους νόμους της Αγοράς. Συγκλονιστικά επίκαιρη, δυστυχώς, (και με αξέχαστες ερμηνείες) η νέα ταινία του παλαίμαχου auteur μπορεί να του χαρίσει τον τρίτο του Χρυσό Φοίνικα.