Custody/Μετά τον Χωρισμό | Ξαβιέ Λεγκράν, Λέα Ντρακέρ & Ντενί Μενοσέ

Συνέντευξη του σκηνοθέτη Ξαβιέ Λεγκράν στη Χριστίνα Μπίθα

Στην τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε στη Χριστίνα Μπίθα, στο πλαίσιο του “Rendez-vous With French Cinema 2018” που διοργάνωσε η Unifrance στο Παρίσι στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, ο νεαρός σκηνοθέτης μιλάει μεταξύ άλλων για το πώς προσέγγισε το σενάριο, για το εκπληκτικό του καστ, καθώς βέβαια και για το γεγονός ότι στη Βενετία κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας, με αντιπάλους όπως ο Γιγκιέρμο ντελ Τόρο.

Για το πώς είναι το πρώτο σου φιλμ μεγάλου μήκους να κερδίσει τον Αργυρό Λέοντα στη Βενετία:  Ήταν μια απίστευτη εμπειρία. Ήδη, το ότι ήμουν υποψήφιος σ' ένα τόσο μεγάλο κινηματογραφικό φεστιβάλ, και διαγωνιζόμενος απέναντι σε τέτοιους δημιουργούς (σ.σ. όπως ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, με τη Μορφή του Νερού) ήταν ήδη ένα μεγάλο δώρο. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως διάλεξαν εμένα.

Για το σενάριο: Επίτηδες άφησα λίγο ρευστή την κατάσταση πριν το διαζύγιο, ώστε ο θεατής να μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα γύρω από αυτό το τεράστιο θέμα της επιμέλειας ενος παιδιού. Ήθελα να τον βάλω στη θέση της δικαστικού, που, στην αρχική εικοσάλεπτη σκηνή έκρινε το μέλλον του Τομάς, δίνοντας την επιμέλεια και στους δύο γονείς.

Για το αν πρόκειται για θρίλερ ή ελληνική τραγωδία: Είναι και τα δύο. Λατρεύω το θέατρο, την αρχαία τραγωδία, και ήθελα να δημιουργήσω, αν θέλετε, μια μοντέρνα εκδοχή της, με την οικογενειακούς δεσμούς, τον δεσμό του αίματος, όλα αυτά. Συνειδητοποίησα πως η μοντέρνα εκδοχή της είναι, σήμερα, η ενδοοικογενειακή βία, σε όλες της τις μορφές. Όταν, δε, συναντήθηκα με κάποια τέτοια θύματα και μου διηγούνταν τις ιστορίες τους, σκέφτηκα, μα αυτό είναι σκέτο θρίλερ. Πρέπει να φτιάξω την ταινία μου σαν θρίλερ.

Για τον Τομάς, τον νεαρό του πρωταγωνιστή: Πριν απ' αυτόν τον ρόλο, είχε παίξει για λίγο στο θέατρο. Είναι τρομερό ταλέντο, και πολύ ώριμος για την ηλικία του. Κατάλαβε αμέσως περί τίνος επρόκειτο.

Για το τι σημαίνει να είσαι κακός γονιος: Όταν, πρωταρχικά, είσαι βίαιος απέναντι στον σύντροφό σου, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Εδώ στη Γαλλία δεν λέμε “ενδοοικογενειακή βία”, λέμε “βία ανάμεσα στο ζευγάρι”. Άρα, και πως, ότι κακό συμβαίνει μεταξύ τους, αυτό δεν επεκτείνεται αυτόματα και στο παιδί ή τα παιδιά τους. Αλλά αυτό βέβαια είναι ένας μύθος.

Για τις στατιστικές: Στη Γαλλία, κάθε δυόμισι μέρες μια γυναίκα δολοφονείται από τον νυν ή τον πρώην σύντροφό της. Αυτή είναι μία από τις τραγωδίες της σημερινής εποχής.

Συνέντευξη του πρωταγωνιστικού διδύμου Λέα Ντρακέρ και Ντενί Μενοσέ στη Χριστίνα Μπίθα

Στην τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσαν στη Χριστίνα Μπίθα, στο πλαίσιο του “Rendez-vous With French Cinema 2018” που διοργάνωσε η Unifrance στο Παρίσι στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, οι Λέα Ντρακέρ και Ντενί Μενοσέ, το καταπληκτικό πρωταγωνιστικό δίδυμο της ταινίας, μιλάνε για το πώς προσέγγισαν τους ρόλους τους, για τα απαιτητικά γυρίσματα, καθώς και για τη μαγεία του σινεμά.

Για τον ρόλο του πατέρα: Είναι δυστυχισμένος, γιατί είναι ακόμα ερωτευμένος με την πρώην γυναίκα του και του λείπει το παιδί του. Την ίδια στιγμή, είναι παθολογικα ναρκισσιστής και μπορεί να γίνει εξαιρετικά βίαιος. Για έναν ηθοποιό, ένας τέτοιος πολυεπίπεδος ρόλος, και τόσο καλά γραμμένος (σ.σ. ο σκηνοθέτης Ξαβιέ Λεγκράν έχει γράψει και το σενάριο), είναι πραγματικό δώρο. Προσπάθησα πολύ να μπω στη θέση ενός τέτοιου ατόμου, να καταλάβω το παρελθόν του, τον χαραχτήρα του, γιατί ενεργεί με τον τρόπο που ενεργεί, για να μπορέσω να τον αποδώσω.

Για τον ρόλο της μητέρας: Όταν η ταινία ήταν ακόμα μικρού μήκους, έγιναν αρκετές ειδικές προβολές της ταινίας στη Γαλλία. Στο τέλος, έρχονταν πάρα πολλές γυναικες για να μού μιλήσουν και να καταθέσουν τις δικές τους εμπειρίες. Άντλησα αρκετό υλικό κι από εκεί, για να παίξω τη Μύριαμ.

Για τις τελευταίες, συγκλονιστικές, σκηνές της ταινίας: Ήταν μια περιπέτεια για όλους μας. Και ταυτόχρονα μια εμπειρία καθαρά κινηματογραφική. Όλα τα στοιχεία της ταινίας, το πώς κινείται η κάμερα, οι τεχνικές μας, η συνολική ατμόσφαιρα, ήρθαν κι έδεσαν. Γνωριζόμασταν οι περισσότεροι μεταξύ μας, έχουμε ξαναδουλέψει μαζί, υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη και άνεση στο πλατό. Μια καθαρά ομαδική δουλειά, με εξαιρετικά, νομίζουμε, αποτελέσματα!

Για το τι συνέβη πριν τον χωρισμό: Εμεις γνωρίζουμε. Αλλά δεν μπορούμε να σας πούμε. Αυτή ήταν και η πρόθεση του σκηνοθέτη, να αφήσει το κοινό του να σκεφτεί από μόνο του τα γεγονότα που οδήγησαν στο χωρισμό του ζευγαριού, καθώς και σε ό,τι ακολούθησε μετά. Αυτό είναι και το ωραίο με το σινεμά: Σε αφήνει στην ησυχία σου, για να καλλιεργήσεις τη φαντασία σου.