Βενετία, Πρώτη μέρα

Η αλήθεια είναι...

..Πως ένας δημιουργός, όταν κινηματογραφεί σε μια γλώσσα ξένη από τη δική του (με λιγοστές εξαιρέσεις, όπως ο Σέρτζιο Λεόνε ή πέρυσι ο Ζακ Οντιάρ με το γουέστερν “The Sisters Brothers”) χάνει συνήθως κάτι από την αυθεντική του “γλώσσα”.  Ο 57χρονος Χιροκάζου Κόρε-Έντα, κάτοχος του περυσινού Χρυσού Φοίνικα γα τους εξαιρετικά διεισδυτικούς “Κλέφτες Καταστημάτων”, σκηνοθέτησε για πρώτη φορά ταινία στα αγγλικά και στα γαλλικά, στη Γαλλία και με πρωταγωνιστές όχι Ιάπωνες “της διπλανής πόρτας”, αλλά σταρ διεθνούς βεληνεκούς όπως οι Κατρίν Ντενέβ, Ζιλιέτ Μπινός και Ίθαν Χοκ. Το “The Truth”/”La Verite”, η ταινία έναρξης του 76ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Βενετίας που ξεκίνησε με κάθε επισημότητα χθες το βράδυ, αν και μάλλον εμπίπτει στην παραπάνω κατηγορία – σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει το ύψος προηγούμενων ταινιών του –, κερδίζει τελικά στα σημεία.

Οι Μπινός και Ντενέβ είναι για ακόμα μια φορά καταπληκτικές. Ειδικά η Κατρίν Ντενέβ μεγαλουργεί σαν μια ιδιότροπη, εγωίστρια, άκαρδη (;), larger-than-life σταρ του σινεμά, στη δύση της ζωής της. Δεν θα μας έκανε καθόλου εντύπωση αν τελικά κερδίσει το Volpi γυναικείας ερμηνείας. Ο Χοκ επίσης είναι καλός. Τα σκηνικά είναι πειστικά στημένα (ο Χιροκάζου, φανταζόμαστε, αισθάνεται στη Γαλλία όπως οι περισσότεροι Ιάπωνες, σαν στο σπίτι του) και το χιούμορ παραμένει οξυδερκές και σαρκαστικό σε όλη τη διάρκεια της ταινίας – λέγεται πως οι ηθοποιοί αυτοσχεδίαζαν αρκετά στα γυρίσματα.

Ο Κορε-Έντα βέβαια αναλώνεται εδώ σε “fade-out” λήψεις και σ' ένα ανώδυνο τέλος, ενώ θα μπορούσε να πάει το θέμα του (την αιώνια σύγκρουση μητέρας-κόρης και γενικότερα την πολυπλοκότητα των οικογενειακών σχέσεων) ακόμα παραπέρα. Εκτός κι αν ήθελε αυτό ακριβώς, να φτιάξει μια όμορφη dramedy με τις μεγαλύτερες Γαλλίδες σταρ, οπότε το στοίχημα κερδήθηκε.

Τι δύο, τι τρεις, τι δεκατρείς;

Πέρυσι, ήταν μία. Η Τζένιφερ Κεντ με το “The Nightingale” (για πολλούς, την καλύτερη, μετά το “Roma”, ταινία του φεστιβάλ). Φέτος, μόλις δύο γυναίκες, η Σάνον Μέρφι με το “Babyteeth” και η Χάιφα Αλ-Μανσούρ με το “The Perfect Candidate” - μια καλογυρισμένη ταινία με θέμα την καταπίεση των γυναικών στη Σαουδική Αραβία και με τρεις καταπληκτικές νεαρές πρωταγωνίστριες - συμμετέχουν στο Διαγωνιστικό Τμήμα, γεγονός που συζητήθηκε αρκετά.

Μάλιστα λέγεται πως ο πραγματικός λόγος που η Τζένιφερ Κεντ - η οποία φέτος είχε επιστρέψει στη Βενετία σαν μέλος της Κριτικής Επιτροπής - παραιτήθηκε από τη θέση της λίγα εικοσιτετράωρα πριν ξεκινήσει το 76ο φεστιβάλ δεν ήταν για τους “οικογενειακούς λόγους” που επικαλέστηκε, αλλά σαν ένδειξη διαμαρτυρίας.

Μετά δε και τη χθεσινή προβολή του “Pelikanblut”/”Pelican Blood” της Κάτριν Γκέμπε με τη Νίνα Χος, ενός δράματος στα όρια του μεταφυσικού για το που μπορεί να φτάσει η αγάπη μιας μητέρας για το παιδί της και που βρίσκεται σε παράλληλο τμήμα (Orizzonti), ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να διαγωνισθεί για τον Χρυσό Λέοντα, δεν μπορείς παρά να μην αναρωτηθείς γιατί στη θέση της επιλέχθηκε για μια ακόμα φορά ο Ολιβιέ Ασαγιάς ή ο Ρομπέρ Γκεντιγιάν (ειδικά μετά τις μάλλον απογοητευτικές τελευταίες ταινίες και των δύο)...