Βενετία, 4η Μέρα

It's Joker's Time!

Οκ. Μπορούμε από τώρα να σταματήσουμε να εικάζουμε για το ποιος θα πάρει το Οσκαρ Ανδρικής Ερμηνείας τον ερχόμενο Φεβρουάριο: Θα το πάρει ο Χοακίν Φοίνιξ.

Ο “Joker” του Τοντ Φίλιπς, του σκηνοθέτη των ταινιών “Hangover” και παραγωγού του περσινού “Ένα Αστέρι Γεννιέται” (σ.σ. ο Μπράντλει Κούπερ με τη σειρά του εκτελεί εδώ χρέη executive producer) είναι όσο κυνικός, μοχθηρός κι εκδικητικός φαινόταν από το εξαιρετικό τρέιλερ που κυκλοφόρησε λίγο πριν το φεστιβάλ – αλλά και απόλυτα σπαρακτικός. Αν ο Κιθ Λετζερ άφησε ιστορία (και κέρδισε μεταθανάτιο Όσκαρ) για την τρομακτική του παρουσία και τον άφατο αμοραλισμό του χαρακτήρα του στο "The Dark Knight" του Κρίστοφερ Νόλαν, ο Χοακίν Φοίνιξ θ' αφήσει ιστορία σαν ένα αιώνιο παιδί που δεν ξεπέρασε ποτέ τα ψυχικά και σωματικά του τραύματα και που τα οποία στο τέλος κυριαρχούν σχεδόν καθαρτικά επάνω του – και καταστρεπτικά για όλους τους υπόλοιπους γύρω του.

Όσο για την ίδια την ταινία, βασίζεται μεν σε DC κόμικ, δεν είναι όμως genre film, αλλά μια καθαρά πολιτική ταινία με αναφορά στον “Ταξιτζή” του Σκορσέζε και με δυστυχώς απόλυτα επικαιροποιημένα μηνύματα για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, την αναρχία, την κλιματική αλλαγή, το χάος που καραδοκεί, την ανισότητα, την εκμετάλλευση των αδυνάτων, την αποχαλίνωση των ισχυρών. Και όλα τα υπόλοιπα λειτουργούν καταπληκτικά εδώ, από την υποβλητική μουσική της Χίλντουρ Γκούντναντότιρ (“Arrival”, “The Revenant”) μέχρι το μοντάζ και φυσικά το μακιγιάζ. Αναμφισβήτητα, μια από τις ταινίες της χρονιάς.

Εννοείται, στην επίσημη πρεμιέρα το κοινό υποδέχτηκε όρθιο, χειροκροτώντας επί οκτώ λεπτά τον Φίλιπς και τον Φοίνιξ, που είχε στο πλευρό του όπως πάντα τη Ρούνει Μάρα (ο έτερος πρωταγωνιστής, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, δεν κατάφερε να έρθει).

Επιστροφή στις ρίζες

Από τις ταινίες που θα συζητηθούν τη φετινή περίοδο είναι και το “Ema” του Πάμπλο Λαραϊν που μετα το “Jackie” επιστρέφει ευτυχώς σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, μια ταινία στη μητρική του γλώσσα και με ευκρινή τη σκηνοθετική του υπογραφή. Ξεκινώντας από την ονειρική, καταπληκτική πρώτη σεκάνς ο Λαραϊν χτίζει σκηνή προς σκηνή το ιδιαίτερο σύμπαν του όπου δεσπόζει η άκρως χαρισματική πρωταγωνίστρια του Μαριανα ντι Τζιρολαμο. Συμπρωταγωνιστεί ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ.

Κρίση αλά ελληνικά

Η χθεσινή μέρα παρουσίασε ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον, λόγω βέβαια της προβολής εκτός Διαγωνιστικού της τελευταίας ταινίας του Κώστα Γαβρά “Ενήλικοι στην Αίθουσα” με τους Χρήστο Λούλη, Αλέξανδρο Μπουρδούμη, Βαλέρια Γκολίνο, Αλέξανδρο Λογοθέτη και Χρήστο Στέργιογλου. Η ταινία, που βασίζεται όπως είναι γνωστό στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, θα μπορούσε να είναι μικρότερη σε διάρκεια από τα 124 λεπτά που διαρκεί, αλλά σίγουρα έχει “ιστορικό” ενδιαφέρον, τουλάχιστον για το ξένο κοινό, ενώ η τελευταία κρίσιμη σκηνή είναι πρωτότυπα δοσμένη (πρόκειται για σκηνή χορού). Μετά την επίσημη πρεμιέρα με όλους παρόντες (μαζί τους και ο Γιάνης Βαρουφάκης με τη σύζυγό του, που εμφανίστηκαν και στο πάρτι που δόθηκε λίγο νωρίτερα σε μια terrace του Excelsior από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) ο Γαβράς τιμήθηκε με το βραβείο Jaeger-LeCoultre για τον Κινηματογραφιστή του 2019.

Οι “Ενήλικοι στην Αίθουσα” είναι και η ταινία ληξης στο 25ο ΔΦΚ της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη.

Μεταξύ 30 και 40

Κι ενώ ανάμεσα στο πλήθος που έχει κατακλύσει το φεστιβάλ ακούς και φωνές διαδηλωτών για την κλιματική αλλαγή (με γενικό τίτλο “Climate march to the venice film festival”), το Σάββατο ήταν και η πιο ζεστή μέρα, με 30 βαθμούς Κελσίου (που με την υγρασία που υπάρχει εδώ μεταφράζονται σε δέκα βαθμούς παραπάνω). Αλλά καλύτερα να γκρινιάζεις για τη ζέστη παρά για τη βροχή: μόνο αν έχεις καταστρέψει τουλάχιστον ένα λευκό κοστούμι εδώ, ξέρεις ακριβώς τι σημαίνει “ξαφνική μπόρα στο Λίντο”.