Lean on Pete | Συνέντευξη με τον Charlie Plummer

Στον Βρετανό σεναριογράφο/σκηνοθέτη Andrew Haigh χρειάστηκαν μόλις δύο ταινίες (Weekend, 45 Χρόνια) για να εδραιώσει τη φήμη του σαν ένας από τους πιο ταλαντούχους δημιουργούς της Γηραιάς Αλβιώνος – και όχι μόνο. Το Lean On Pete, η τετάρτη ταινία του μεγάλου μήκους (αν υπολογίσουμε και το Looking του HBO) είναι γυρισμένη στο Όρεγκον, βασίζεται στο ομώνυμο μπεστ-σέλερ του Αμερικανού συγγραφέα Willy Vlautin κι επικεντρώνεται στην αναπάντεχη φιλία μεταξύ του Τσάρλι Τόμπσον, ενός εφήβου και του Lean On Pete, ενός γέρικου αλόγου κούρσας, γεγονός που θα οδηγήσει σε ένα μεταφορικό και κυριολεκτικό ταξίδι ενηλικίωσης – και σε μια νέα, καλύτερη ζωή για τον πρώτο.

Με αφορμή τη συμμετοχή της ταινίας στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα στο 74ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, συναντήσαμε στο Movie Stars Lounge του Lido τον σκηνοθέτη και τον πρωταγωνιστή του, τον ραγδαίο ανερχόμενο ηθοποιό Charlie Plummer (All The Money In The World, The Dinner), όπου και μάς μίλησαν για τη μοναξιά, την ηθοποιία και, βέβαια, για άλογα.

Στο Lean On Pete βρίσκεστε σε κάθε πλάνο. Έχετε μήπως το άγχος ότι σηκώνετε όλη την ευθύνη για την επιτυχία της ταινίας ή καμία σχέση;

Μάλλον το τελευταίο (γέλια). Πιο πολύ θα έλεγα πως είμαι συγκινημένος που βρίσκομαι με το Lean On Pete στη Βενετία και, βέβαια, ανακουφισμένος που το φιλμ τελείωσε! Ήταν μια πάρα πολύ επίπονη κι έντονη διαδικασία. 

Γιατί;

Τα γυρίσματα απαιτούσαν μεγάλη σωματική προσπάθεια. Και ήταν και μια περίοδος της ζωής μου κατά τη διάρκεια της οποίας πολλές αλλαγές συνέβαιναν ταυτόχρονα, όπως το ότι μόλις είχα κλείσει τα δεκαεπτά και άρχιζα  να νιώθω τι σημαίνει να είσαι σχεδόν ενήλικας πια. Επίσης, λίγο πριν μετακομίσω για τρεις μήνες στο Πόρτλαντ για τις ανάγκες της ταινίας, γνώρισα κι ερωτεύτηκα την κοπέλα μου και ξαφνικά έπρεπε να μείνω τόσο καιρό μακριά της, αφού εκείνη δεν μπορούσε να έρθει στα γυρίσματα. Είναι μουσικός και δουλεύει στη Νέα Υόρκη. 

Διαβάσατε πρώτα το σενάριο ή το βιβλίο;

Το σενάριο. Πέρασα από οντισιόν - νομίζω πως ήμουν κι ο πρώτος μάλιστα -, μια Παρασκευή κι όλο το Σαββατοκύριακο δεν μπορούσα να ησυχάσω. Μου δινόταν μια απίστευτη ευκαιρία και σκεφτόμουν τι να κάνω για να μην τη χάσω κι έτσι έγραψα ένα δακρύβρεχτο γραμμα στον Άντριου για το  πόσο πολύ ήθελα αυτόν τον ρόλο. Μάλλον βοήθησε το γράμμα.

Ασχολείστε με την ιππασία; 

Έκανα κάποιες φορές όταν ήμουν μικρότερος, αλλά αυτό ήταν. Στο Πόρτλαντ, πριν τα γυρίσματα, άρχισα να προπονούμαι με εκπαιδευτή για το πώς να πιάνω το άλογο και το πώς να του μιλάω. Παρεμπιπτόντως, το άλογο που παίζει το φωνάζουν “Στάρκι”.

Κι εσείς το φωνάζατε “Lean On Pete”. Δεν μπερδευόταν; (Γέλια) 

Δεν νομίζω ότι το ένοιαζε ιδιαίτερα το πώς το φώναζες, αυτό που ήθελε απλά ήταν να του μιλούσες!

Βρήκατε κάποια κοινά στοιχεία με τον πρωταγωνιστή;

Απολύτως. Η παιδική μου ηλικία δεν ήταν ακριβώς αυτή που θα ονόμαζες 'φυσιολογική'. Μετακινούμασταν πολύ, είχα πάει σε δέκα -έντεκα διαφορετικά σχολεία, έζησα στη Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες, στο Σαν Φρανσίσκο, στη Γιούτα. Συναντούσα συνέχεια καινούργια πρόσωπα και νέες καταστάσεις. Γι' αυτό και πιστεύω ότι μπόρεσα να ταυτιστώ με τον ήρωά μου από την πρώτη στιγμή. Γιατί και οι δυο μας αναζητούσαμε κάποια στιγμή ένα σπίτι, μια σταθερή βάση. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία σε αυτήν την ταινία που αγάπησα - και βέβαια έπαιξε μεγάλο ρόλο στο ότι βρήκα την ευκαιρία να συνεργαστώ πάλι με τον Στιβ (σ. σ. Μπουσέμι).

Είχατε δουλέψει για πρώτη φορά μαζί στο Boardwalk Empire (σ.σ. ο Πλάμερ υποδυόταν ένα από τα παιδιά του). Σας θυμήθηκε; 

Όταν τού ανακοίνωσαν πως θα ήμουν εγώ ο πρωταγωνιστής, απάντησε 'χμ, κάτι μου θυμίζει αυτό το όνομα', κάτι που μού έκανε εντύπωση, γιατί είχα ελάχιστες σκηνές μαζί του και ήμουν και μόλις έντεκα χρόνων. Ο Στιβ είναι ιδανικός συνεργάτης, γενικά, τόσο αξιαγάπητος και γενναιόδωρος.

Πότε αρχίσατε να ασχολείστε με την ηθοποιία;

Όταν ήμουν δέκα, εμφανίστηκα σε μια θεατρική παράσταση.  Από την πρώτη στιγμή με συνεπήρε η δυνατότητα να έρχεσαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να δημιουργείτε κάτι μαζί. Δουλεύω πολλά χρόνια ήδη, απλά μόλις πρόσφατα γνώρισα, ας πούμε, τη φήμη.

Οι γονείς σας; Πώς έχουν αντιδράσει;

Και οι δυο δουλεύουν σ' αυτόν τον χώρο, και οι δυο προσπάθησαν να με αποτρέψουν από το να γίνω ηθοποιός! Ίσως γιατί γνωρίζουν από πρώτο χέρι το πόσο απαιτητικό και δύσκολο είναι, ειδικά για ένα παιδί. Φαντάζομαι ότι τελικά κατάλαβαν ότι δεν θα έμενα σε αυτό το επάγγελμα αν δεν μου άρεσε πραγματικά, γιατί έχουν σταματήσει εδώ και καιρό να γκρινιάζουν...Το παράδοξο πάντως είναι πως, παιδί, δεν ήθελα κανείς να με φωτογραφίζει, ποτέ. Τι να πω.

Υπάρχει κάποιος ηθοποιός που θαυμάζετε;

Πολλοί, μπορώ να σας αναφέρω αμέσως τον Μαρκ Ράιλανς, που μεταδίδει πάντα μια παιχνιδιάρικη διάθεση σε οτιδήποτε κι αν παίζει, κάτι που προσπαθώ να κάνω κι εγώ. Ίσως κάποια στιγμή να το καταφέρω κιόλας.

Πόσα κιλά χάσατε συνολικά για τον ρόλο;

Δέκα. Δεν μού το ζήτησε κανείς, απλά δεν έτρωγα. Ήμουν καταπονημένος ήδη σωματικά, ήταν και η πρώτη φορά που θα βρισκόμουν τόσον καιρό μακριά από τους γονείς μου και τον μικρο μου αδερφό, μόλις είχα γνωρίσει, όπως ανέφερα πριν, και την κοπέλα μου...Για κάποιον σαν κι εμένα, που έζησε μια τόσο αντισυμβατική παιδική ηλικία, χωρίς μόνιμους φίλους, συμμαθητές, σχολείο, σπίτι, είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχει γύρω του τους λίγους ανθρώπους που αποτελούν το σκληρό πυρήνα του. 

Αυτή η στέρηση πάντως μάλλον βοήθησε για να αποδώσετε τον ρόλο σας τόσο πειστικά!

Σίγουρα. Και να φανταστείτε, δεν είμαι καθόλου ηθοποιός της Μεθόδου. 
Ειδικότερα όσον αφορά την κοπέλα μου, το να ερωτευτώ μού φάνηκε το ίδιο συγκλονιστικό και τρομακτικό και στρεσογόνο με το να πρέπει ξαφνικά να επικοινωνήσω με ένα άλογο! Είναι τόσο έξυπνα ζώα. Περιμένουν από σένα να είσαι ειλικρινής κι ανοικτός μαζί τους, να τα φροντίζεις, να τα αγαπάς, να είσαι σε κάποιο βαθμό υπεύθυνος γι' αυτά. Ε, λοιπόν, αυτοί οι δύο έρωτες από κάποιο σημείο και μετά αλληλοκαλύφθηκαν.

Ποια ήταν για σας η πιο δύσκολη σκηνή στην ταινία;

Από συναισθηματικής πλευράς, σίγουρα οι τελευταίες, όταν ο Τσάρλι βρίσκει επιτέλους τη θεία του. Ήταν το τέλος της ταινίας, αλλά κυρίως το τέλος της διαδρομής του κι όλο αυτό έπρεπε να αποδοθεί πειστικά σε δυο-τρεις σκηνές. Πιέστηκα αρκετά για να δώσω εκεί τον καλύτερο εαυτό μου.

Πριν το Lean On Pete, τελειώσατε το All The Money In The World, του Ρίντλεϊ Σκοτ, όπου υποδυθήκατε τον Τζον Πολ Γκετί, κληρονόμο δισεκατομμυρίων που απήχθη στα 70's. Στο The Dinner (σ.σ. Διαγωνιστικό στην πρόσφατη Berlinale), ήσασταν ένας εντελώς αποπροσανατολισμένος γιος που κατέληξε να κάψει ζωντανή μια άστεγη. Εδώ, παίζετε ένα φτωχόπαιδο που κάποια στιγμή γίνεται και άστεγο. Πόσο δύσκολο είναι να πηδάτε από τον ένα χαρακτήρα στον άλλο, και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

Ανάλογα με τις απαιτήσεις που έχει ο εκάστοτε ρόλος. Πάντως, σας το ορκίζομαι, δεν είμαι σαν κι αυτόν στο The Dinner, είμαι αυτός που βλέπετε στο Lean On Pete, ρωτήστε και τον Άντριου! (Γέλια)

Χάσατε παρά τρίχα τον ρόλο του νέου Spiderman. Τι πιστεύετε για το σύμπαν των κόμικ, εντελώς άσχετο μ' εκείνο του Lean On Pete;

Ήμουν πάντα φαν, απλά τώρα που είμαι λίγο μεγαλύτερος προτιμώ, νομίζω, ταινίες με πραγματικούς ήρωες, και να δουλεύω με σκηνοθέτες με προσωπικό όραμα. Για να μην παρεξηγηθώ εδώ, εφόσον η ιστορία δεν είναι τόσο επικεντρωμένη σε οπτικά εφέ, όσο στον ήρωα και το όραμα του σκηνοθέτη, δεν θα λεγα ποτέ όχι σ' έναν σούπερ ήρωα. Ο Σκοτεινός Ιππότης είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες ever. 

Θα θέλατε να δουλέψετε και στην τηλεόραση;

Εννοείται. Δεν με ενδιαφέρει τόσο αν είναι τηλεόραση ή κινηματογράφος ή θέατρο, απλά θέλω να υπάρχει μια ιστορία που κάτι έχει να πει και ένας σκηνοθέτης που να εκτιμώ και να σέβομαι. Τώρα πάντως ετοιμάζω μια νέα ταινία, το Clovehitch.

Άλλαξαν τόσα πολλά στη ζωή σας πρόσφατα. Θεωρείστε ένα από τα τα καλύτερα και πλέον ανερχόμενα ταλέντα της γενιάς σας. Βρίσκετε καθόλου χρόνο να το συνειδητοποιήσετε και να το απολαύσετε;

Κάθε λεπτό! Κανένα πρόβλημα εδώ (γέλια).