Ανταπόκριση 1ης Μέρας

Το 78ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας μόλις ξεκίνησε, με παρούσα την Κριτική Επιτροπή, με Πρόεδρο τον Μπον Τζουν-Χο και την, υποψήφια για βραβείο Όσκαρ, Σίνθια Ερίβο, ένα από τα μέλη, να κλέβει (όπως πάντα) ενδυματολογικά την παράσταση. Ξεκίνησε επίσης με έναν καταπληκτικό καιρό και με πολύ κόσμο να καταφτάνει στο Λίντο, αλλά και γενικότερα στη Βενετία, η οποία θυμίζει την παλιά, pre- covid εποχή, αλλά ευτυχώς χωρίς πια κρουαζιερόπλοια.

Η ταινία έναρξης, που προβλήθηκε στο Palazzo del cinema- με τα προστατευτικά τοιχώματα που είχαν τοποθετηθεί πέρυσι να το περικλείουν και φέτος -, ήταν το Parallel Mothers του Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο οποίος μαζί με την πρωταγωνίστρια, και μια από τις πιο αγαπημένες του ηθοποιούς, Πενέλοπε Κρουζ, έδωσαν νωρίτερα Συνέντευξη Τύπου.

Η Κρουζ, πολύ ευδιάθετη, δήλωσε πως “όταν παίρνεις τη δουλειά σου στα σοβαρά, πρέπει να ανακαλύπτεις συνεχώς νέα πράγματα για τον εαυτό σου. Μερικές φορές μου λέει (ο Πέδρο) πως υποφέρω υπερβολικά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων”.
Το ίδιο κι εμείς, κατά τη διάρκεια της προβολής, θα συμπλήρωνα. Το Parallel Mothers είναι μία από τις πιο αδύναμες ταινίες του Ισπανού auteur. Τρομερά φιλόδοξη ως προς το νοηματικό της περιεχόμενο, όπου τα θέματα της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, της γυναικείας σεξουαλικότητας και του διλήμματος “καριέρα ή παιδί” συνυπάρχουν με τις μνήμες από τα φρικιαστικά χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο (!), προσπαθεί να τα πει όλα και τελικά δεν λέει σχεδόν τίποτα. Κατά τ' άλλα, το γνώριμο σύμπαν του Αλμοδόβαρ είναι παρόν με τη μοναδική καλλιτεχνική διεύθυνση και τις γυναικείες larger-than-life φιγούρες όπως η Ρόσι ντε Πάλμα και βέβαια η Πενέλοπε που αποδεικνύει για μια ακόμα φορά την ερμηνευτική της κλάση, υποδυόμενη έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε να υποπέσει σε καρικατούρα, αν τον είχε αναλάβει μια λιγότερο πεπειραμένη ηθοποιός.

Έτερη ταινία του Επίσημου Διαγωνιστικού προγράμματος ήταν το Power of the Dog της Τζέιν Κάμπιον, με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και την Κίρστεν Ντανστ, η οποία ήδη βρίσκεται στο Lido. Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνεις πως η βετεράνος σκηνοθέτης από τη Νέα Ζηλανδία αφήνει τον θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα σχετικά με το στόρι και την ψυχοσύνθεση των κεντρικών προσώπων. Ειδικά ο χαρακτήρας του “Φιλ”, που ο Κάμπερμπατς παίζει με υποδειγματική άνεση (και συζητείται ήδη για βραβείο ερμηνείας), έχει αρκετές ομοιότητες μ' εκείνον του Χάρβει Καϊτέλ στο Πιάνο. Και οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ, αφού ένα μικρο ρόλο στην πλοκή έχει κι ένα...πιάνο.  Στα πλην της ταινίας η υπερβολικά μεγάλη διάρκεια (σχεδόν τρεις ώρες).

Το Power of the Dog ήταν και μία από τις πιο αναμενόμενες ταινίες στη Mostra, κάτι που καταλάβαινες άλλωστε και από την ταχύτητα με την οποία εξαφανίζονταν τα ηλεκτρονικά εισιτήρια. Πάντως, το σύστημα της ηλεκτρονικής κράτησης για θέση στις προβολές, που εγκαινιάστηκε φέτος στο πλαίσιο του υγειονομικού πρωτοκόλλου, έχει προκαλέσει ήδη μεγάλες διαμαρτυρίες, αλλά μάλλον ήρθε για να μείνει. Όπως άλλωστε και οι μάσκες, που είναι υποχρεωτικές και στους εξωτερικούς και στους εσωτερικούς χώρους, ενώ υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για τη διενέργεια τεστ για όσους δεν είναι εμβολιασμένοι.