ΖΑΝ ΠΙΕΡ και ΛΥΚ ΝΤΑΡΝΤΕΝ/YOUNG AHMED/ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

O 13χρονος Αχμέντ, που ζει με την οικογένειά του σε μια μικρή βελγική πόλη, ξαφνικά σταματά να συμπεριφέρεται όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Η απότομη στροφή του προς τη θρησκεία και τη φανατισμένη ιδεολογία του ιμάμη του τον απομακρύνει σιγά σιγά από όλους και τον οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια: Όταν δεν περνά τον καιρό του σε προσευχές και θρησκευτικές τελετές, παρακολουθεί βίντεο που σχετίζονται με τη τζιχάντ, ειδικά από τότε που ο ξάδελφός του έγινε “μάρτυρας”. Κι όταν ο ιμάμης του, Γιουσούφ, κατηγορεί την Ινές, τη μαθηματικό του σχολείου, για αποστασία, ο Αχμέντ δεν έχει άλλη επιλογή από τη βία. Ή μήπως έχει; 

Οι σπουδαίοι αδερφοί Νταρντέν επιστρέφουν με μια καίρια, επίκαιρη ταινία, απόλυτα συμβατή με το πάντα ανήσυχο πολιτικά πνεύμα τους. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.

Με αφορμή τη συμμετοχή της ταινίας στο Διαγωνιστικό Τμήμα των Καννών δύο χρόνια πριν συναντήσαμε στην Κρουαζέτ τους δύο Βέλγους σκηνοθέτες, και παλιούς γνώριμους του φεστιβάλ, για μια ενδιαφέρουσα τηλεοπτική συνέντευξη στην οποία μας μίλησαν για το σινεμά τους, για τον φανατισμό, τον φόβο του θανάτου, αλλά και την αγάπη που ευτυχώς πάντα είναι εκεί, ακόμα στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Ο Αχμέντ θα μπορούσε να είναι κι ένας υπαρκτός χαρακτήρας
Δεν έχουμε συναντήσει στην πραγματικότητα τον μικρό Αχμέντ. Σαν χαραχτήρα όμως, τον έχουμε δει πολλές φορές. Είναι ένας φανατικός. Φανατικός είναι αυτός που ξεφεύγει από όλα τα αντεπιχειρήματα σου, που είναι κλεισμένος στον εαυτό του. Που δεν μπορείς να τον πείσεις να αλλάξει, γιατί απλά είναι σαν να μιλάς σ' έναν τοίχο. Μπορεί και να φτάσει να σκοτώσει γι' αυτό που εκείνος θεωρεί καλό στον νου του, χωρίς την αίσθηση ότι κάνει κάτι κακό, αφού είναι κάτι που “επιτρέπεται”.

Πολύ τρομακτικό.

Η ουσία
Σαν τον περίγυρο του Αχμέντ, έτσι κι εμείς, όταν τον δημιουργούσαμε, συναντήσαμε πολλές δυσκολίες στο να τον κατανοήσουμε. Αυτή ήταν και η εμμονή μας από την αρχή: Το πώς θα καταφέρουμε να σπάσουμε το κέλυφος και να δούμε μέσα του και να τον αλλάξουμε. Αυτή είναι και η ουσία του φιλμ - το να φέρουμε δηλαδή τον Αχμέντ ξανά προς την πλευρά της ζωής, ενώ εκείνος βρίσκεται τόσο κοντά στην πλευρά του θανάτου.

Η τελευταία σεκάνς
Η αγάπη ή, αν θέλετε, ο φόβος του θανάτου έχει την τελευταία λέξη. Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα, αλλά προς τα εκεί προσανατολιστήκαμε από την αρχή. Αυτό το σώμα που ο Αχμέντ μέσα στον φανατισμό του θεωρούσε ανώτερο από τα άλλα γύρω του ξαφνικά προσγειώθηκε ανώμαλα στη γη. Και, τότε, εκείνος δεν καλεί σε βοήθεια ούτε τον ιμάμη του ούτε τον Αλλάχ, αλλά τη μαμά του, όπως κι ένας στρατιώτης ανεξαρτήτως ηλικίας πάνω στον ορυμαγδό της μάχης.

Το σινεμά μας
Το σινεμά, το δικό μας και των άλλων, είναι όντως σημαντικό στην εποχή μας. Έχουμε ανάγκη αυτό το διεισδυτικό βλέμμα απέναντι στον κόσμο. Μόνο που δεν πρέπει απλά να επαναλαμβάνουμε με την κάμερα αυτά που βλέπουμε να γίνονται στην πραγματικότητα. Όταν η κινηματογραφική τέχνη, όχι μόνο αντανακλά την πραγματικότητα, αλλά και αποκαλύπτει κι εξερευνά τον ουμανισμό που ακόμα υπάρχει στον άνθρωπο, τις μικρές και μεγάλες πράξεις αλληλεγγύης, τότε είναι που γίνεται ένα σημαντικό βήμα. Αυτό προσπαθούμε να επιτύχουμε στο δικό μας σινεμά. Και σε μια ταινία σαν κι αυτή ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρουμε - να παρασύρουμε δηλαδη τον Αχμέντ μακριά απο την “αγνότητα” του και να τον κάνουμε να νιώσει συμπάθεια για κάποιον “ακάθαρτο”.

Βασικά, η ταινία είναι ένας ύμνος στη μη αγνότητα. Και με αυτό εννοούμε την ίδια τη ζωή.

Δύο φορές χρυσοί
Έχουμε πάρει τον Χρυσό Φοίνικα δύο φορές εδώ στις Κάννες, για τη Ροζέτα (1999) και για Το Παιδί (2005). Άλλος ένας δεν θα μας πείραζε καθόλου (γέλια). Αλλά υπάρχουν πολλά καλά φιλμ που διαγωνίζονται φέτος. Θα δούμε (σ.σ. Ο Φοίνικας τελικά δόθηκε στα Παράσιτα).

* Το YOUNG AHMED (ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ) κυκλοφορεί στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 3 Ιουνίου 2021, σε διανομή ROSEBUD.21